Rad s mrežama se često poistovjećuje sa Internetom, odnosno web servisom.

URL je standard predstavljanja koji definiše format i značenje identifikatora web stranice. URL sadrži informacije koje su potrebne pretraživaču (brauzeru) da bi učitao stranicu.
Svaka strana (page) koja se nalazi na Internetu ima svoju adresu koja je nepogrešivo identifikuje. URL adresa neke stranice treba da bude opisna i što kraća. U zavisnosti od samog sajta, tehnologije u kojoj je sajt urađen ona može biti u različitim oblicima.
URL je Web adresa određenog resursa na Internetu. Resurs na koji pokazuje URL adresa može biti HTML dokument (web stranica), slika, ili bilo koja datoteka koja nalazi na određenom web serveru.

URL se može shvatiti kao mrežno proširenje standardne organizacije podataka (fajlova-datoteka). Korištenjem URL ne samo da se može pozvati datoteka iz nekog kataloga, već datoteka i taj katalog mogu postojati na bilo kojoj mašini koja je na mreži i toj datoteci se može pristupiti na neki od više mogućih načina. To čak i ne mora da bude klasična datoteka već recimo upit (SQL ili drugi) dokument u bazi, rezultat finger ili archi komande i slično.

Sintaksa (opšti oblik pisanja) URL adrese je:
                protokol://ime.računara:port/direktorij/direktorij/.../datoteka

Pristup i adresiranje dokumenata na webu

Pisanje URL-a započinje navođenjem protokola koji će se koristiti za pristup dokumentu navedenom na kraju URL-a.
Nakon naziva protokola dolazi dvotačka, a zatim dvije obične kose crte. Postoji izuzetak od ovog pravila, a to su lokalni URL-ovi koji se koriste za pristup datotekama što se nalaze na hard disku računara na kojem radite - lokalni URL.
Iza druge kose crte slijedi ime računara kojemu se pristupa. Ono može biti pisano ili u obliku IP adrese ili kao uobičajeno slovno ime (FQDN adresa). Ako se server za uslugu kojoj pristupamo, a čije smo ime protokola naveli na početku URL-a, izvršava na nekom portu različitom od standardnog, trebamo navesti broj porta odmah iza broja računara, razdvajajući ga dvotačkom. Broj porta se rijetko sreće u World Wide Web adresama. Nakon još jedne kose crte, slijedi put do datoteke ili dokumenta kojemu želimo pristupiti. Prije njegovog imena treba navesti i potpuno ime direktorija gdje se nalazi.

URL adresnu sintaksu prvi put je definisao Tim Berners-Lee za primjenu na Webu, a trenutno korišteni standardi su definisani Internetskim standardom RFC 1738.
URL je jedna od osnovnih inovacija u istoriji Interneta. Sintaksa ove adrese je smišljena kako bi bila generička, proširiva, te u mogućnosti prikazati adresu u bilo kom kodnom rasporedu (uz upotrebu ograničenog seta ASCII znakova).

Teoretski i praktično moguća je i ćirilica i latinica i kineski i japanski, ali preovlađuje engleski.

URL adresa može se pisati velikim i malim slovima, ali se preporučuje se korištenje isključivo malih slova (da bi se smanjila mogućnost greške za slučaj da korisnik ručno upisuje URL adresu.). Iako URL-ovi mogu da sadrže blanko znakove između karaktera, obično ih nemaju.
URL-ovi skoro nikad nemaju u sebi back slashe (\). Sve kose crte (slashe) su obične kose crte (/).

Nekoliko organizacija u svijetu ima odobrenje za registraciju URL adresa, i one to rade na komercijalnoj osnovi (cijena registracije iznosi oko 20 KM godišnje, ali je obično uključena u cijenu hostinga i vode se kao besplatna).

URL adrese izazivaju probleme jer se često mijenjaju, npr. zbog promjena servera na kome se čuvaju Web stranice, promjene strukture direktorija, položaja datoteka sa sadržajem Web stranica i sl. Te promjene izazivaju velike poteškoće kod održavanja Web stranica jer one u pravilu pozivaju veći broj URL adresa i zato je potrebno često ispitivati jesu li se URL adrese promijenile, pronaći važeće URL adrese i ažurirati stare adrese. Ukoliko se to ne radi dovoljno često, tada adresa postaje nepristupačno.

URL rangiranje i dinamičko adresiranje sajta
Neki stručnjaci smatraju da je adresa stranice jedan od najvažnijih faktora koji utiču na poziciju stranice u rezultatima pretrage. Njihov stav je: ukoliko stranica nema ključne reči u adresi jednostavno neće biti indeksirana. Sa druge se nalaze oni koji smatraju da postojanje odnosno ne postojanje ključnih reči u adresi stranice nema nikakv uticaj na poziciju sajta u rezultatu pretrage. Naravno kao i uvijek istina je negde između. I sa korisničkog aspekta i sa aspekta web pretraživača veoma je bitno da adrese koje vode do određenih strana budu čitljive i da se u njima nalaze ključne riječi.
Danas je sve više dinamičkih sajtova, što znači da se sadržaj stranice generiše iz baze ili nekog drugog izvora podataka. Za razliku od statičkih stranica koje imaju fiksni sadržaj koji se ne mijenja i kome je u većini slučaja sadržaj unijet prilikom samog pravljenja stranice.
Osnovna karakteristika dinamičkih stranica je da one u većini slučaja fizički ne postoje na serveru, već se generišu u trenutku poziva. Prilikom programiranja takvih stranica, najčešće ustvari postoji samo jedna stranica na serveru koja u zavisnosti od parametra, koji stoje prilikom njenog poziva prikazuje različite sadržaje.
Pravljenje dinamičkih sajtova koji generišu sadržaj na osnovu dugih URL-a zahtjeva posebnu strategiiju koju ovdje nećemo objašnjavati.

PING URL

URL adresu možete koristiti i ukoliko imate problema s pristupom Internetu.

Ukoliko ping "prođe" do zadane destinacije i natrag, ispisaće za to potrebno vri|eme što znači da veza između vas i te adrese postoji te da grešku treba potražiti negdje drugdje.

Primjeri  pingovanja URL-ova znanje.org i sveznadar.info

Ukoliko ping ne uspije, javiće grešku poput Destination host unreachable, što znači da je problem u TCP/IP komunikaciji. Ovo još uvijek ne znači da je problem kod Vas, možda je "pao" pingani server ili veza vašeg Internet providera sa svijetom. Probajte pingovati još nekoliko adresa i tek ako na svima dobjete grešku možete biti sigurni da je problem baš s vaše strane mreže.